Een mooie opsteker voor Kaat, die nog niet eens zo heel lang fulltime foto- grafe is; ze werkte meer dan twintig
jaar in de theaterwereld. Nog steeds vertelt ze haar verhalen, nu niet meer op de bühne, maar met haar beelden. De kostuums en decors maakt ze veelal zelf. Ook heeft ze een grote database aan foto’s waar ze uit kan putten. Haar unieke beelden worden wereldwijd gekocht.
Kaat: “Ik kan mij met fotografie beter uiten, dan dat ik dit in het theater kon. Dat heeft volgens mij ook te maken met dat er veel meer mogelijk is; er zijn voor mij geen beper- kingen meer. Met behulp van beeldbewer- king kan ik alles maken wat ik bedenk; met theater was dat niet altijd het geval.”
Hoe krijg jij je ideeën?
“Mijn hoofd staat altijd aan. Ik ben altijd nieuwsgierig naar informatie. Ik ga veel naar musea en ben altijd veel onderweg geweest voor het theater. Dan zie je ook veel en komen de ideeën vanzelf. Als ik dan een beeld in mijn hoofd heb, ga ik eerst alle onderdelen bij elkaar verzamelen en zet het vervolgens in elkaar. Ik heb voor mezelf een verhaal nodig, er zit altijd iets achter, maar iedereen mag het voor zichzelf invullen. Ik vergelijk het altijd met liedjes: dat je het gevoel hebt dat een liedje speciaal voor jou gemaakt is; ik merk dat het met foto’s ook zo werkt.
Er is een aantal werken waar mensen heel gevoelig op reageren en er allemaal hun eigen verhaal bij hebben. Soms heb ik dat dan helemaal niet zo bedoeld, maar dat is juist mooi.”
Je hebt een liefde voor Nederland en de oude Hollandse meesters. Hoe onder- scheid je je van andere fotografen die hier ook door geïnspireerd zijn?
“Vanaf mijn tienerjaren heb ik lange tijd in het buitenland gewoond. Ik had nooit gedacht dat ik in Nederland zou gaan wonen, maar nu wil ik nergens anders meer leven.
Ik ben heel vaderlandslievend geworden en ik kan echt trots zijn op de rijke historie die we hebben. De oude Hollandse meesters hebben de toon gezet qua licht en sfeer,
zij waren er de eersten mee en we zijn daar allemaal door geïnspireerd. Ik denk dat ik mij kan onderscheiden doordat ik aan mijn beelden nog surrealisme toevoeg. Ik heb
in Barcelona en omgeving gewoond en
ben al jong met de invloeden van Gaudí besmet geraakt. Mijn werk is echt een com- binatie van surrealisme met de de oude Hollandse meesters.”
Je werkt vooral in series?
“Meestal wel, zo ben ik bezig met een lang- lopende serie Made in Holland, met twee- luiken. Daar kan ik alles in kwijt wat ik al in het theater had willen doen. Mijn doel met deze serie is om er uiteindelijk een boek van te maken met allemaal verhaaltjes erbij. Bij galerieën werkt het soms ook beter
om series te hebben, dan kunnen beelden gecombineerd worden en hebben mensen meer keuze. Maar soms krijg ik ook gewoon niet alles verteld in een enkel beeld.”
Jouw modellen zijn meestal kinderen of jong volwassen?
“Het is niet echt een bewuste keuze. Maar ik vind het wel fijn om met kinderen te werken, want zij kunnen erg meegaan in de fantasie, dat is zo mooi. Ik probeer wel steeds meer met andere leeftijden te werken, anders blijf ik in de jongeren hangen. Ik zoek mijn model- len zelf, maar mijn mailbox zit ook altijd vol met berichtjes van ‘als u nog een keer een model zoekt… ‘”
Je geeft veel workshops en masterclasses, sinds kort maak je ook video’s op YouTube…
“Ik ben erg gepassioneerd en daarom vind ik het ook leuk om kennis te delen. Van foto- graferen word je echt gelukkiger, je kunt je ermee uiten en het is een oneindig proces van leren en ontwikkelen. Het is mooi om te zien wat er met mensen gebeurt bij het les- geven. Ik heb nu vanwege corona een pauze ingelast, daarom ben ik met YouTube aan de slag gegaan om mijn passie te delen en te laten zien hoe dingen werken. Ik probeer men- sen te begeesteren en hoop dat ze zeggen: ‘Ik ga van het weekend meteen fotograferen’;
die behoefte heb ik op de een of andere manier. Ik kan zelf ook op YouTube blijven kijken, ik haal hier ook inspiratie vandaan. Ik kan me niet voorstellen dat fotografie ooit gaat vervelen of dat ik er ooit klaar mee zal zijn.”
Ben je niet bang dat mensen je werk gaan namaken?
“Nee, in het begin dacht ik wel dat ik mis- schien voorzichtig moest zijn met het delen van informatie. Maar ik geef nu al een tijd masterclasses en daarbij krijg je echt een kijkje bij mij in de keuken. Er zijn dan bijvoor- beeld zes deelnemers die allemaal met het- zelfde model, hetzelfde decor en hetzelfde licht fotograferen en het resultaat zijn zes totaal verschillende foto’s. Het gaat er bij mij ook echt om dat je je eigen weg moet vinden, want iedereen heeft zijn eigen stijl.”
Kun jij leven van je fotografie?
“Ja. Het was het afgelopen jaar wat lastiger, maar ik heb gelukkig veel werk verkocht in galerieën. Mensen hielden zich, doordat ze meer thuis waren, erg bezig met hun inrich- ting, hierdoor steeg de verkoop gelukkig, maar het is voor iedereen minder nu.”
Wat zijn je plannen voor de komende tijd?
“Ten eerste hoop ik dat de wereld weer
wat open gaat; er zijn de afgelopen tijd veel exposities in buitenland niet doorgegaan. Hopelijk lukt dit komend jaar wel, want dat ligt allemaal al klaar. Ik heb veel ideeën voor nieuwe projecten en ik wil me nog meer online gaan richten. Ik zou meer willen leren werken in 3D, zodat je bijvoorbeeld een gezicht iets meer naar voren kunt laten komen. Daarnaast wil ik ook gaan filmen, dat is echt een uitdaging voor mij. Ik dacht eerst om met iemand te gaan samenwerken, maar ik doe het toch liever zelf. Ik heb een systeemcamera waarmee ik goed mee kan filmen en ook een stabilizer. Een volgende wens is een drone en zo loopt het langzaam weer uit de hand.”
